Papas en Postres



                                           

"Ik ben verbonden met de aarde, het volk en de zee" 

Mag ik u voorstellen: " Josefa Castro Amenabar ", 26 jaar.
Onze kleurrijke bevlogen juf Spaans. We zijn zo blij met haar omdat ze elke week weer de leukste methodes verzint om ons iets van de Spaanse taal bij te brengen. Ze tekent, ze laat ons Chileense muziek luisteren en vertelt mooie verhalen. Het is de eerste keer dat ik naar een les uitkijk. Josefa :  je sluit haar onmiddellijk in het hart. We zijn benieuwd naar haar verhaal. Dat vertelt ze op een gepassioneerde manier. "Zo ben ik", zegt ze. We eten Vlaamse frietjes met Belgische mayonaise en drinken er een Hollands biertje bij. Daarna smullen we van haar Chileense toetje: Quinoa con leche.

Waar groeide je op?
Ik groeide op in Curico, dat is in de 7e region, 200 km ten zuiden van Santiago. Midden op het platte land. Mijn ouderlijk huis was omringd met wijngaarden. Ezels, paarden en honden maakten deel uit van mijn dagelijks leven. Hoe was het om 'jong' te zijn in Chili? Ik hou zoveel van Chili. Mijn kindertijd kan ik het best omschrijven als "de geur van aarde" Die tijd werd gevuld met "buiten zijn" Ik was altijd vuil. Ik hoor in de bomen en in de natuur. Ik had veel geluk. Het kleine dorpje waar we woonden " Sagrada Familia" lag twintig minuten van de stad Curico verwijderd. Daar was ook de school. Omdat ik uit een groot gezin kom reed mijn moeder 1 keer in de ochtend en 1 keer in de avond naar Curico. Daardoor verbleef ik tussentijds veel bij vriendinnetjes. Ook na het feesten verbleef ik bij anderen. Dat gaf me veel vrijheid en er zijn een boel dingen uit die tijd waar mijn moeder geen weet van heeft. Ik vond het heerlijk. Zou je ons iets willen vertellen van het gezin waarin je opgroeide? Als ik aan mijn familie denk, dan denk ik "Feliz" (geluk) Ik groeide op als jongste uit een gezin van vijf. Natuurlijk was ik een cadeautje maar het was soms ook minder leuk. Altijd als laatste een toetje, altijd het krapste plekje in de auto en mijn moeder was na vier kinderen eigenlijk moe. Het leuke aan mijn gezin is dat we allemaal zo verschillend zijn. Mijn vader is advocaat, mijn moeder filosofe. Dan is er ook nog een wiskundige, een schrijfster, een pedagoge en een filosofe. Wat een mooie mix vind ik dat. Mijn gezin is een heel traditioneel gezin uit de hogere klasse. Katholiek en rechts georiënteerd. Het grootste probleem in deze gezinnen is dat ze erg gesloten zijn. Er wordt niets uitgesproken en beladen thema's als sex, drugs en relaties worden gemeden. Ik miste soms ook de warmte van een fijne omhelzing. Ikzelf heb een beetje afstand genomen van dit milieu. Ik voel me verbonden met de aarde, het volk en de zee. Thuis wordt ik wel eens als emotioneel bestempeld. Maar eigenlijk heb ik als jongste juist van iedereen wat: Het geordende van mijn broer die wiskundige is. Het creatieve van de schrijfster. Net als mijn broer de filosoof leef ik ook een beetje op de maan. En met mijn zus die pedagoge is, heb ik de liefde voor kinderen gemeen. Ik merk wel dat ik een bijzondere plek in mijn gezin heb. Ik ben anders, ik volg minder. Mijn behoefte aan vrijheid, ruimte en expressie is groot. Soms probeer ik gesprekken te openen en dingen aan te kaarten. Maar dat is moeilijk. Ik zie wel dat mijn nichtjes en neefjes uit de nieuwe generatie dat anders doen. Zij stellen ontwapende vragen. En ze mogen dat doen. Hoe belangrijk is religie in je leven: In een gezin als het onze heeft de kerk een prominente plaats. Zo ben ik opgevoed. Maar al een langere tijd heb ik afstand genomen van de kerk als instituut. De leugens en het verraad dat heeft niets met religie te maken. Alleen het gebouw blijft over. Bij mij is de 'spirit' wel gebleven. Ik geloof in 'iets'. Ik geloof in energieën en in karma. Ik geloof in goed doen. Ik ben zelf mijn religie.

Wat is je beroep? 
Ik ben pedagoge en leraar Engels. Ik studeerde aan de katholieke universiteit van Santiago. Engels was het enige waar ik op school goed in was. Dus dat waar ik goed in ben en veel plezier aan beleef ben ik gaan uitbreiden. Zo werd ik leraar Engels. Dat is mijn raad aan iedereen. "Zoek waar je van houdt en ga dat doen". Later ontdekte ik dat het opvoeden, vormen van kinderen en jongeren me ook uitermate fascineerde. Toch moest ik zelf rijper en volwassen worden om te geloven dat ik hieraan kan bijdragen. Mijn moeder leerde me dat het leven ingewikkeld, moeilijk en duur is. Maar pas sinds ik ontdekte dat het leven veel simpeler is als je meegaat met de flow kan ik bijdragen aan de opvoeding van kinderen. Het belangrijkste dat leraren kinderen kunnen geven is vertrouwen.Daarnaast moet hij zichzelf blijven ontwikkelen als goed mens. Dan ben je een voorbeeld. Dus als je doet wat je fijn vindt brengt het leven je naar de plek waar je moet zijn. Daarom geef ik dus Engels en daarna kan ik naar het strand! Perfecto! Wat is je passie? Talen zijn mijn passie. Ik wil alle talen van de wereld leren. Een taal vertegenwoordigt de essentie van de ziel van een volk. Als je de ziel van het Chileense volk wil leren kennen,... Ga naar het platte land. De mens echt ontmoeten, dat is voor mij het enige wat telt hier op deze wereld die zo bepaald wordt door geld en materie.

En wat kenmerkt de ziel van het Chileense volk? 
La Risa. De lach. De Chilenen zijn zo goed in lachen en laten lachen. Waar hou je zo van in Chili: Chili is prachtig, wonderschoon. Zo aantrekkelijk. En waar vind ik een land waar ik in 1 dag kan surfen en snowboarden ? Zijn er ook contra's in jouw land? Ja de geslotenheid van de mensen. En ik vind de bepalende stem van het kapitalisme dodend. We dreigen onze eigenheid onze kern te vergeten. We willen steeds rijker worden, maar we hebben steeds minder. Stel je voor we lieten het gebeuren dat de Mapuches verdwenen. Een heel volk een hele taal. Wat is jouw opinie omtrent de politieke situatie in jouw land? Ik groeide op in een politiek gezin. Mijn vader was langere tijd burgemeester van ons dorp. In Chili wordt er vanuit gegaan dat je de politieke lijn van de familie volgt. Ook hierin heb ik me van mijn familie afgescheiden. Ik ben niet in te delen in links of rechts. Ik geloof in vrijheid, in gelijke mogelijkheden voor iedereen maar iedereen moet zijn best doen en een steentje bijdragen. Een tijd lang dacht ik dat politiek me niet interesseerde. Vandaag de dag maak ik me eerder boos omdat ik ontdekte dat alles politiek is. Gezondheid, educatie, onderwijs. Dingen die absoluut niet aangeraakt zouden mogen worden door politiek. Alles is in Chili al bepaald, waarom zou ik stemmen. Politiek in Chili draait om geld, relaties, camera's en buitenkanten. Ik probeer mijn eigen leven en werk eerlijk en goed vorm te geven. Dat is wat ik doe. En ik geloof in de nieuwe generatie die eraan komt. Alles zal kantelen.

Wat is jouw favoriete Chileense muziek? 
Chili is een land met een zeer rijke muziekgeschiedenis. De bloeitijd was mijn inziens onder de tijd van het regime van Pinochet. Victor Jara en Violeta Para waren de grootsten. De boegbeelden. Maar op dit moment zijn er weer geweldige muzikanten. Ze eren de muziek van toen en maken muziek in die traditie. Ik heb twee mooie liederen meegenomen voor jullie. 1. Todos Juntos van Los Jaivas. Dat is een traditioneel Chileens lied. Ik hou van het lied sinds ik het hoorde in mijn jeugd. Ik heb het stuk gedraaid. Maar het werd communistisch bestempeld dus thuis werd het verbannen. Nu is het een alom gewaardeerd lied. 2. Dos Cantores van Nano Stern. Hij is een hedendaagse Chileense muzikant die de grote voorbeelden eert en moderne muziek maakt in hun traditie. Het lied bezingt de grote senior en seniorita van het Chileense lied. Victor Jara en Violeta Paz.

Wat is jouw favoriet gerecht?
Pastel de Choclo en Humidas. ( maisgerechten) Ik denk vooral omdat ze me zo aan de zomer doen denken en omdat ze verbonden zijn met mij jeugd. Mijn "nana" ( de huishoudster die 23 jaar in mijn leven was) maakte de allerlekkerste Humidas.

Wie is jou held?
Misschien klinkt het een beetje raar maar dat is mijn grootvader langs moeders zijde. Hij groeide heel arm op. Heeft nooit de lagere school afgemaakt. Nu is hij een oude man. Hij leeft in een groot mooi huis omringd door wijngaarden zo ver je kan zien. Hij verliet Santiago. Hij werkte heel hard. Voor zijn geluk en voor dat van zijn familie. Stel je voor hij begon als schoonmaker bij de bank van Chili en eindigde als directeur van diezelfde bank in Curico. Als je iets wil. Doe het. Vertel mij niet dat je geen tijd of geld hebt. Go for it.

Wat heb je als droom?
Ik reken mezelf erg gelukkig omdat ik de dingen doe die ik wil. Doe echt waar je van houdt anders ben je lastig als je 40 bent. Ik werk aan het ontwikkelen van een " free learning environment" . Als het huidige schoolsysteem klapt wil ik een alternatief hebben om aan te bieden. En ik bereid me voor om te gaan reizen. Door Zuid en Centraal Amerika. Terug naar de wortels..

Wat is je droom voor Chili? 

Ken je wortels en ga er naar terug. 

Lievelingstoetje Josepha,
Arroz con Leche (rijst met melk)

Ingrediënten:

5 dl melk

1 opengesneden vanillestokje

1 kaneelpijpje

schil van halve citroen

100 gram dessertrijst

75 gram suiker

60 gram boter

3 eieren

1 theelepel kaneel

Bereidingswijze:

Melk met vanillestokje, kaneelpijpje en citroenschil langzaam aan de kook brengen. Smaakmakers verwijderen en rijst in de melk strooien. Het geheel 12 minuten (of zolang op de verpakking staat) laten koken tot een zachte pap ontstaat. (let op: goed roeren om aanbranden te voorkomen). Roer boter en suiker door de pap en neem het van het vuur. Roer de eierdooiers door de pap en serveer meteen.

Lekker met kaneelpoeder!